ಅಂತರಂಗದ ಅಳಲು

ಹಾಗೆ ದಿನಕ್ಕೆಷ್ಟು ಬಾರಿ scroll 

ಮಾಡುತ್ತೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, 

ನೂರಾರು ಅಂಕಿಗಳು

ಪ್ರತಿ ಐದು ಜೋಡಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳಿಗೊಂದು ಹೆಸರು.

ಅಲ್ಲಿ ಒಂದಾದರೂ

ಮನಸಿನ ತುಮುಲ ತಿಳಿಮಾಡುವ, 

ನೋವಾಗಿದೆ ಮನಸಿಗೆ ಎಂದರೆ , 

ನಾನಿಲ್ಲವೇ ನಿನಗೆ ಎಂದು ಅಕ್ಕರೆ ಒಸರುವ

ಆರ್ದ್ರ ದನಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.ಆದರೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ

ಅವರಿವರ ಮುಂದೆ.

ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ 

ಕೇಳುವವರಿಲ್ಲ ಎಂದಲ್ಲ

ಮತ್ತದೇ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ, 

ಅವರಿಗೆ ಬೇಕನಿಸಿದ್ದು

ಬೇಕಾದಂತೆ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, 

ಸಾಧಾರಣ ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು ಮನಸಿನ ಸ್ಟೋರೇಜ್ 

ಎಡಿಟ್ , ಡಿಲೀಟ್,ಆಡ್ ನ್ಯೂ ವರ್ಡ್

ಎಲ್ಲವೂ ಮನದಲ್ಲೇ, 

ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ, 

ಅನುಕೂಲ ಸಿಂಧು, ಸೀಮಾತೀತ ಮನಸು.

ಮನಸಿನ ಅದ್ಯಾವುದೋ

ಅಲೆಗಳ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕು

ಅರೆಜೀವ ಮಾತ(ನೊಂದು) 

ಹೇಳಿರುತ್ತೇವೆ, ಕೇಳುವವರಿದ್ದಾರೆಂದು.

ಮಾತಾಡಿ ಹಗುರಾಗಿ ಮರೆತೇ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ.

ಅದಾರದೋ ಮನದ ಕಿನಾರೆಯಲ್ಲಿ

ಅಂದೆಂದೋ ಸತ್ತುಬಿದ್ದ ಆ ಮೀನಿನಂಥ 

ಚಂಚಲ, ಈಗ ನಿಶ್ಚಲ ಮಾತನ್ನ 

ಒಣಗಿಸಿ ಉಪ್ಪು ಸವರಿ ಅದೆಲ್ಲೋ ಹೊಗೆ ಸಂದಿಯಲ್ಲಿ ತೂಗು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.

ಆ ದಿನ ಅದ್ಯಾರೋ ಬರುತ್ತಾರೆ

ಮಾತಿನ ಭೋಜನ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ

ಹೊಸ ಹೊಸ ಮಾತು, ಯಾರ ಅಂಗಳದ ಹಪ್ಪಳವೋ

ಯಾರ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಣಗಿದ ಸಂಡಿಗೆಯೋ.

ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತಾರೆ. 

ಹಾ ಈಗ ಇವರ ಸರದಿ, 

ನೋಡಿ!ನೋಡಿ ಇಲ್ಲಿ

ನನ್ನಲ್ಲಿದೆ ಆ ಕೊಳೆತ ಮೀನು, ಅದೆಷ್ಟು ಜತನದಿಂದ ಕಾದಿರಿಸಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾ? 

Just for you people!!

ವಾಸನೆ ಬರುತ್ತಿದೆ.

ಮೀನು ತಿನ್ನುವವರು ಆಹಾ ಎಂದರೆ, 

ತಿನ್ನದವರು ಮೂಗು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು

ಕಿವಿ, ಕಣ್ಣು, ಅರಳಿಸಿಕೊಂಡು

ಕೂತಿದ್ದಾರೆ. 

ಕೊಳೆತು ,ಒಣಗಿ, ಮಾತೆಂಬ ಆ ಮೀನು 

ಊರೆಲ್ಲ ಗುಲ್ಲೆಬ್ಬಿಸಿ 

ಇಲ್ಲದ ಬಾಲ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು

ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು

ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಹೊಸ ಜೀವ ಪಡೆದು 

ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದೆ

ನಂಬಬೇಕೆ?

ಮತ್ತೆ ಈ ಅಳಲ ಹೇಳಲು ಹೊಸ 

ಅಂಕಿಗಳನ್ನು 

ಹುಡುಕಬೇಕೆ? 

ಅಮಿತಾ ರವಿಕಿರಣ್