ಆತ ಗೆಳೆಯ...
ಬಹು ದಿನದ ಗೆಳೆಯ...
ಆಕೆ ಚಲುವೆ ಆತನ ಗೆಳತಿ..
ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದೆ
ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದಳು...
ಕಣ್ಣಗಳು ಪ್ರೇಮವಾಗಿದೆ
ಎಂದು ಒತ್ತೊತ್ತಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು..
ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದೆ...
ಅವ ತನ್ನ ಒಂದು ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತು
ತನ್ನ ವರಿಸುವಂತೆ
ಆಕೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ...
ಆಕೆ ತನ್ನ ಕೈ ಆತನ
ಕೈಗಿತ್ತಳು...
ಮರುಕ್ಷಣ ಅನಾಮಿಕೆಯ ಸುತ್ತ
ವಜ್ರದುಂಗುರ...
ಆಕೆ..
ಜಗತ್ತಿನಚ್ಚರಿಯೆಲ್ಲ
ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೇ ಇದೆ ಎಂಬುದನ್ನು
ಸಾಬೀತು ಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ
ಬ್ಯುಸಿ
ಈ ಚಲುವೆ ಗೆಳತಿ....
ತನ್ನ ಸೊತ್ತಾದ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗೊಂದು...
ದುಷ್ಟ ಅಹಂ..
ಪ್ರೀತಿ ಆದ ಮೇಲೆ ಗೆಳೆತನ
ಮುಗಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ...
ನಿಜ...
ಈಗ ಅವರು..ಜನರೆದುರು ಕಾಣುವುದೇ ಇಲ್ಲ
ಬರಿ ಇಳಿ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ
ದೂರ ದೂರದ ಪಾರ್ಕುಗಳ ಇಕ್ಕೆಲುಗಳ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ..
ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾರೆ..
ಮುಂಚಿನಂತೆ ಇಗ ಆಕೆ ತನ್ನುಳಿದ
ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ
ದಿಲ್ ಖೋಲ್ ಕೆ ನಗುವುದಿಲ್ಲ...
ನಕ್ಕರೂ..ಅದೂ ಆತನ ಗಮನಕ್ಕೆ
ಬರದಿರಲಿ ಎಂಬ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ
ಸದಾ ಇರುತ್ತದೆ...ಪೋಸ್ಸೆಸ್ಸಿವ್ ಅನ್ನುವುದು ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವ ಪದ.
ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣುಗಳೊಂದಿಗೆ
ಬೆಸುಗೆ ಆಗಿ ಅದೆಷ್ಟು ದಿನವಾಯಿತೋ..
ಓದು ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ
ಸಬೂಬು ..
ಅದೊಂದು 'ಹ್ಮ್ಮ್ ' yes!!!
ಅದೆಷ್ಟು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು
ಮುಗಿಸಿ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ ..ಛೇ!
ಹಾಗೆ ಆಕೆ,
ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರೆ
ಆತ ಮತ್ತೊಂದು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ
ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ..
ಗಂಡು ಜೀವಕ್ಕೆ ಪ್ರೇಮ..
ಅದು ಬರೀ
ಆಕೆಯನ್ನು ಗೆದ್ದ ಹಮ್ಮು...
ಆಕೆಗೆ ಮಾತ್ರ..ಅವನನ್ನು ಪಡೆದು..
ಎಲ್ಲವನ್ನು ತೊರೆದ
ಹಮ್ಮು ಮತ್ತು गम ಗಳ ನಡುವಿನ ನಡುಗುವ ಸೇತು
ಈಗವರು ಮಾತಾಡುವುದಿಲ್ಲ
ದೇಹಗಳು ಮಾತಾಡುತ್ತವೆ.
ನಂತರ ಮೌನವಿರುತ್ತದೆ..ಅಷ್ಟೇ!
ಮೌನಕ್ಕೆ ನೂರು ಅರ್ಥ...
No comments:
Post a Comment